Przepis na

Funkcja SUMY.CZĘŚCIOWE

• Autor: Mirosław Zalewski
• 16 lipca 2013
• Komentarzy: 1

Funkcja SUMY.CZĘŚCIOWE pozwala wykonać kilka podstawowych obliczeń na danych pozostałych po włączeniu filtru. Artykuł opisuje jej działanie oraz sposób wykorzystania.

Arkusz, na którym będę pracował, zawiera szczegółowy wykaz opłat za korzystanie z sieci telefonii komórkowej. Plik do pobrania.

Na potrzeby dalszej części artykułu załóżmy, że chcielibyśmy poznać odpowiedzi na dwa pytania:

1. Jakie były podstawowe cechy rozmów nawiązanych w pierwszej połowie miesiąca? Ile ich było, jakie numery wybierano, ile czasu trwały?
2. Ile łącznie należy zapłacić za wszystkie rozmowy tego typu?

Odpowiedź na pierwsze z tych pytań najłatwiej jest znaleźć przy pomocy filtru.

Umieszczamy kursor gdziekolwiek w obrębie bazy danych i wybieramy z menu Dane → Filtr → Filtr standardowy.... Pojawi się nowe okno, w którym określamy kryteria wyszukiwania. Na końcu klikamy OK.

Nasz zbiór danych zostanie zredukowany do kilku wierszy spełniających wszystkie warunki. Bez trudu odczytamy z nich interesujące nas informacje.

Teraz musimy dowiedzieć się, ile łącznie kosztowało nawiązanie wszystkich widocznych połączeń. Służy do tego funkcja SUMY.CZĘŚCIOWE, która wyłącza ze swoich obliczeń dane ukryte w wyniku działania filtru.

Gotowa formuła wygląda następująco:

=SUMY.CZĘŚCIOWE(9;H1:H202)

Jak widać, omawiana funkcja przyjmuje dwa argumenty. Zakres, na którym ma pracować, jest drugim z nich. Pierwszym z kolei jest liczba określająca działanie, jakie ma zostać wykonane. Wbrew swojej nazwie, funkcja SUMY.CZĘŚCIOWE potrafi trochę więcej niż tylko proste dodawanie.

Poniższa tabela zawiera wykaz liczb przyjmowanych jako pierwszy argument i odpowiadających im funkcji arkusza kalkulacyjnego.

Liczba	Wykonywana funkcja
1	ŚREDNIA
2	ILE.LICZB
3	ILE.NIEPUSTYCH
4	MAKS
5	MIN
6	ILOCZYN
7	ODCH.STANDARDOWE
8	ODCH.STANDARD.POPUL
9	SUMA
10	WARIANCJA
11	WARIANCJA.POPUL

Zdecydowanie największą zaletą funkcji SUMY.CZĘŚCIOWE jest jej prostota. Przy pomocy okna filtrowania możemy w wygodny sposób określić kryteria wyboru komórek; jeżeli zaś korzystamy z  Autofiltru, to natychmiast widzimy, czy zmierzamy w odpowiednim kierunku. Omawiana funkcja świetnie nadaje się do znajdowania odpowiedzi na pytania, które przyszły nam do głowy już w trakcie analizy bazy danych.

Jest to jednocześnie jej słabość. Ponieważ otrzymane wyniki wprost zależą od sposobu ustawienia filtru, wystarczy zmienić jedno kryterium, a natychmiast pojawi się inna liczba. Funkcja nie sprawdzi się więc wtedy, gdy wyniki obliczeń chcemy zachować w celu dalszego użycia (np. przygotowania rozkładu procentowego różnych rodzajów aktywności w dniach 10‒20 lipca).

W tym ostatnim przypadku mogą nam pomóc inne sposoby na obliczenie sumy liczb spełniających kilka kryteriów.