Autokorekta – podstawowe informacje
- Autor: Mirosław Zalewski
- 12 stycznia 2013
- Komentarzy: 1
Autokorekta to mechanizm automatycznie zamieniający niektóre wyrażenia na inne słowa, obiekty lub elementy formatowania. Artykuł w bardziej szczegółowy sposób opisuje, czym ona jest, niektóre z jej opcji oraz sposoby na jej wyłączenie.
Jak działa autokorekta?
Autokorekta najczęściej kojarzona jest z automatycznym poprawianiem błędnie napisanych wyrazów. Funkcję tą nazywamy „stosowaniem tabeli zamian”, zaś jej celem jest wspomożenie użytkownika podczas tworzenia dokumentów poprawnych ortograficznie i gramatycznie. Jako taka jest ona uzupełnieniem dla automatycznego sprawdzania pisowni.
Warto jednak wiedzieć, że autokorekta to nie tylko tabela zamian. Sprawia ona także, iż wprowadzone adresy stron internetowych stają się klikalnymi odnośnikami, pozwala oddzielać akapity poziomą linią, tworzy wyliczenia a nawet umożliwia konstruowanie tabel.
I chociaż autokorekta zazwyczaj faktycznie ułatwia pracę, ma ona też wady. Przede wszystkim, modyfikuje nasze dzieło. W sytuacji, gdy nie znamy wszystkich niuansów wprowadzania tych zmian, oddajemy kontrolę nad częścią naszej pracy programowi. W skrajnych sytuacjach może to doprowadzić do przykrych konsekwencji. Po drugie, autokorekta jest „głupia”, to znaczy działa zawsze w ten sam sposób. Tymczasem bywa, iż — w zależności od sytuacji — ten sam zwrot raz wolimy poprawić, a raz pozostawić bez zmian. W takich przypadkach praca z włączoną autokorektą wymaga od nas dodatkowej uwagi i cofania zmian w odpowiednich momentach.
Jak wyłączyć autokorektę?
Z powodów wymienionych powyżej warto rozważyć wyłączenie autokorekty. W tym celu należy z menu wybrać Format → Autokorekta → Podczas pisania.
Wspomniana opcja całkowicie wyłączy autokorektę (lub włączy, jeżeli już była wyłączona). W zależności jednak od naszych potrzeb, być może wolimy pozostawić niektóre z jej elementów, wyłączając przy tym inne.
Aby uzyskać taki efekt, musimy upewnić się, iż opcja Podczas pisania jest włączona. Następnie z menu wybieramy Narzędzia → Opcje autokorekty, a w nowym oknie przechodzimy na kartę Opcje.
Zawartość tego okna różni się w zależności od tego, który program z pakietu mamy uruchomiony. Writer posiada wyraźnie więcej pozycji niż pozostałe, w każdym jednak przypadku istota działania jest taka sama — okno zawiera szereg opcji, które możemy włączać i wyłączać za pomocą pól wyboru po lewej stronie.
Dostępne opcje autokorekty
Znaczenie większości parametrów jest zrozumiałe samo przez się. W razie wątpliwości zawsze można zajrzeć do pomocy programu. Jednak opis niektórych z nich może budzić wątpliwości, dlatego warto je wyjaśnić trochę szerzej.
Zamień myślniki — włączenie tej opcji spowoduje, że - (minus) zostanie w tekście automatycznie zamieniony na – (półpauzę). Półpauza to, w dużym uproszczeniu, poprawny typograficznie myślnik. Algorytm działania tej opcji został szczegółowo opisany w pomocy. Warto jednak zwrócić uwagę, że zmiana jest dokonywana dopiero po zakończeniu wprowadzania wyrazu za minusem — czyli trochę później niż zwykle.
Różnica między Usuń spacje i tabulatory na początku i na końcu wiersza a Usuń spacje i tabulatory na początku i na końcu akapitu jest dość subtelna. Wiersz to po prostu linia tekstu. Akapit z kolei to cały obszar zakończony klawiszem Enter. Pierwsza z tych opcji zostanie więc aktywowana w rzadkiej sytuacji, gdy wstawimy więcej niż jedną spację pomiędzy wyrazami, a podział ten wypadnie akurat na końcu wiersza. Druga pomoże nam gdy po wprowadzeniu spacji wciśniemy Enter. Obie te opcje zadziałają tylko wtedy, gdy zaznaczymy także Zastosuj style.
Zastosuj numerację spowoduje, że rozpoczęcie akapitu od liczby, kropki i spacji automatycznie utworzy wyliczenie. Opcja ta ma jeden dodatkowy parametr, jakim jest symbol wypunktowania (modyfikujemy go po wciśnięciu przycisku Edycja... poniżej listy). Jest to znak, który zostanie wstawiony podczas automatycznego tworzenia wypunktowania. Listy tego typu tworzymy rozpoczynając akapit od znaku plusa (+), minusa (-) lub asterysku („gwiazdki”: *) po którym następuje spacja.
Zastosuj obramowanie pozwala tworzyć różnego rodzaju poziomie linie poprzez wstawienie w tekście akapitu złożonego z przynajmniej trzech minusów (-), podkreśleń (_), znaków równości (=), asterysków (*), tyld (~) lub kratek (#). Linia taka w rzeczywistości jest dolną krawędzią poprzedniego akapitu. Aby ją usunąć, należy umieścić kursor w obrębie tego akapitu, wybrać z menu Format → Akapit... i na karcie Krawędzie kliknąć na każdą linię widoczną na podglądzie po lewej stronie (powinna z niego zniknąć).
Zastosuj style umożliwia tworzenie śródtytułów bez korzystania z okna Style i formatowanie. Aby utworzyć taki nagłówek, należy: wcisnąć dwukrotnie Enter (tym samym wprowadzając pusty akapit), wpisać tekst który nie kończy się kropką i na końcu znów dwukrotnie wcisnąć Enter. Jeżeli tekst dodatkowo poprzedzimy tabulatorem (wprowadzanym klawiszem Tab), to utworzymy nagłówek drugiego poziomu; nagłówek trzeciego poziomu tworzymy umieszczając przed tekstem dwa tabulatory; możemy w ten sposób zejść maksymalnie do ósmego poziomu. Ponadto opcja ta automatycznie zamienia styl Domyślnie na styl Treść tekstu.
Zamień style niestandardowe powoduje, że wszystkie akapity przypisane do stylów samodzielnie utworzonych przez użytkownika zostaną przypisane do jednego z dwu styli: Treść tekstu lub Wcięcie tekstu (dokładne kryteria wyboru pozostają dla mnie tajemnicą). Włączenie tej opcji tak na dobrą sprawę uniemożliwia nam używanie stylów spoza zbioru przygotowanego przez twórców pakietu. Osobiście nie potrafię sobie wyobrazić sytuacji, w której ktokolwiek chciałby coś podobnego uczynić. Jeżeli masz jakiś pomysł — koniecznie napisz w komentarzu.
Na zakończenie chciałbym przyjrzeć się jeszcze ustawieniom zamieszczonym na karcie Opcje zlokalizowane. Znajduje się tam kolejna lista, ale obie opcje na niej umieszczone są raczej bezwartościowe dla twórców polskojęzycznych tekstów. Poniżej natomiast możemy ustawić, jakie znaki mają być wprowadzone w ramach automatycznej zamiany cudzysłowów (") oraz apostrofów ('). W obu przypadkach powinniśmy pozostawić ustawienia domyślne. Warto jednak wiedzieć, w jaki sposób są te znaki zamieniane. Otóż LibreOffice nie synchronizuje ich, tzn. nie jest tak, że pierwsze wstawienie cudzysłowu wprowadza cudzysłów otwierający, a drugie zamykający. Zamiast tego, program sprawdza jaki znak znajduje się przed cudzysłowem. Jeżeli jest to spacja lub tabulator, wprowadza cudzysłów otwierający. W przeciwnym wypadku wprowadzony zostaje cudzysłów zamykający.
Dziękuję. Pozdrawiam. Leon M.